تصویرسازی کارگزاران اجتماعی در اشعار سیاسی ملک الشعرا بهار از منظر گفتمان‌شناسی انتقادی

چکیده تحلیل انتقادی گفتمان به عنوان رویکردی نوین در تحلیل متن و گفتمان معتقد است که هیچ گفتمانی خالی از ایدئولوژی نیست و تلاش می‌کند که روابط پنهان قدرت، نابرابری اجتماعی و سوء استفاده از قدرت را در گفتمان‌ها برملا کند. تحلیل‌گران انتقادی بیشتر بر اساس طبقه‌بندی‌های زبان‌شناختی به تحلیل گفتمان می‌پردازند در حالی که ونلیوون از مؤلفه‌های جامعه‌شناختی‌معنایی بهره می‌برد. نگارندگان بر آنند که اشعار سیاسی بهار را بر اساس رویکرد ون لیوون مورد بررسی قرار دهند تا مشخص شود که بهار در دوران پرتنش مشروطه چگونه کارگزاران اجتماعی و عاملان عمل را به تصویر می‌کشد. آیا از آنها با صراحت نام می‌برد یا ترجیح می‌دهد پوشیده سخن بگوید. به منظور نیل به هدف تحقیق، نخست ابیات گفتمان مدار با بن مایه‌ی سیاسی انتخاب شد سپس مؤلفه‌های جامعه‌شناختی-معنایی در هر بیت مشخص گردید. در گام بعدی با محاسبات آماری و طبق بسامد مؤلفه‌ها، میزان ارجاعات پوشیده و صریح تعیین شد. در نهایت و پس از تحلیل کمی و کیفی نتایج زیر حاصل گردید. نخست آنکه بهار برای بازنمایی فعالان سیاسی و صاحبان قدرت از صریح ترین مؤلفه‌ها از جمله نام بری و فردی‌سازی استفاده کرده است. دیگر مؤلفه‌های پرکاربرد عبارتند از ارزش‌گذاری، اشتراکی‌سازی و فعال‌نمایی. بهار دیدگاه خود را نسبت به کارگزاران اجتماعی با به کارگیری مؤلفه‌ی ارزش‌گذاری بیان کرده است. در اشعار وی بسامد مؤلفه‌های پوشیده بسیار اندک است که ‌این امر خود شاهدی است بر صراحت بهار در بازنمایی کارگزاران اجتماعی.واژه‌های کلیدی: تحلیل انتقادی گفتمان، مؤلفه‌های جامعه‌شناختی – معنایی، مؤلفه‌های پوشیده و صریح، اشعار سیاسی بهار.